Hoe de negatieve effecten van vocht in een biogasinstallatie kwantificeren en oplossen?

Na het drogen van het ruwe biogas uit de vergistingsinstallatie wordt het gas over een actieve-koolfilter gestuurd om de onzuiverheden te verwijderen. De hoeveelheid vocht in het biogas, de relatieve vochtigheid, bepaalt in grote mate de efficiëntie van de actieve kool. Een te hoge vochtigheid leidt tot condensatie en kan de filters compleet onbruikbaar maken. Het biogas moet dus vooraf voldoende gedroogd worden. Echter, een te lage vochtigheid is ook slecht voor het actieve-koolfilter. De optimale relatieve vochtigheid ligt tussen de 50 en 70%. Een te hevige droging van het gas voor het naar het actieve-koolfilter gaat is dan weer slecht voor de verwijdering van H2S.

Een goede controle van de relatieve vochtigheid verlengt de levensduur van de actieve-koolfilters drastisch, tot zelfs een verdubbeling. Met een hervullings- of regeneratiekost van gemiddeld € 3000 is dit een substantiële besparing. Een slecht werkende filter betekent dat er H2S door komt. Dit is een erg corrosief gas en de kost die het gevolg is van corrosie van bv. pompen, kloppen en motoren loopt heel snel op. Een reden te meer om een permanente vochtmeting te overwegen.

In de WKK (warmtekrachtkoppeling) wordt biogas omgezet in energie. We willen uiteraard dat dit met een zo hoog mogelijk rendement verloopt. Wist je dat wanneer je de vochtigheid van het biogas met 1% volume verlaagt je warmtecapaciteit met 1% verhoogt? 

Druk- en temperatuurschommeling leiden tot condensatie in de motor en dus tot corrosie door H2S. Fabrikanten van WKK’s specifiëren het max. toegelaten vochtgehalte. Beschadiging door corrosie valt daardoor buiten de garantie. Een goede droging mét controle is dus geen overbodige luxe. Als je weet dat vocht in het biogas een impact heeft op het smeren van de motor (de tijd tussen twee olieverversingen kan gehalveerd worden) kan je zelf de berekening maken.